Wojtek ucieka. Poznajemy go jako trzydziostoletniego mężczyznę, w tej roli Żebrowski. Jest samotnikiem, wpatrzonym w góry i jaskinie. Ma swój świat i jest samowystarczalny. W swoim mieszkaniu czuje się jak w azylu. Nie ma wielu przyjaciół, a Ci, którzy są obok niego, mogliby zniknąć i Wojciech by tego pewnie nie zauważył. Brak kontaktów towarzyskich i samotniczy tryb życia sprawiają, że ludzie raczej stronią od głównego bohatera lub się go po prostu boją.
Wojciech w dziwnych okolicznościach poznaje Tanię, która jest odważną, trochę zwariowaną i spontaniczną dziewczyną. Chce znaleźć drogę do serca Wojtka. Jest bezpośrednia i nie przejmuje się oschłym traktowaniem ze strony chłopaka. Ma upatrzony cel. Zakochała się, a poza tym Wojtek jest tajemnicą, którą chce poznać, górą, którą chce zdobyć. Widzimy powolne oswajanie się Wojtka z nową sytuacją. Nie pozwala on jednak Tanii na całkowite wkroczenie w swoje życie. Nie zna prawdziwych uczuć, nie był z kobietą. Jest nieufny i nie może zrozumieć zamiarów Tanii. Jego wewnętrzne pręgi, odziedziczone z dzieciństwa, sprawiły, że już nigdy nie poczuje się wolny. Tania może tylko częściowo ukoić jego ból. Jest jeszcze jedno, co może zmienić Wojtka i dać mu nadzieję. Dostaje tę szansę, a widz może się jedynie domyślać, czy Wojtek z tego daru skorzysta i uleczy swoją zranioną duszę.
(żródło: http://www.filmbox.pl/filmy_recenzje,119,17.html)